Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς

Αναμφισβήτητα, το γεγονός της φετινής Σούπερ Λιγκ είναι ο υποβιβασμός της Α.Ε.Κ. στη δεύτερη τη τάξει κατηγορία, για πρώτη φορά στην ιστορία της. Χωρίς να ασχολούμαστε με την έκβαση της προσπάθειας της Ένωσης να πετύχει σε γραφεία και δικαστικές αίθουσες την παραμονή της, διαπιστώνουμε ότι το γεγονός του υποβιβασμού μιας τόσο μεγάλης ομάδας μπορεί να σοκάρει τους φιλάθλους...

...(όπως έγινε νωρίτερα με τον Ηρακλή και τον Άρη Θεσσαλονίκης), αλλά η ιστορία μας δείχνει ότι κάθε άλλο παρά καταστροφικό είναι για το μέλλον της ομάδας. Μια ματιά στα μεγάλα ευρωπαϊκά κλαμπ που έχουν βιώσει τον πόνο του υποβιβασμού, μας πείθει ότι καμία από τις ομάδες αυτές δεν μίκρυναν σαν ποδοσφαιρικό μέγεθος, αλλά αντίθετα διατήρησαν το ισχυρό λαϊκό τους έρεισμα και επανήλθαν στις επιτυχίες.

Στην Αγγλία, η Λίβερπουλ υποβιβάστηκε το 1954 και έμεινε στη δεύτερη κατηγορία μέχρι το 1962. Ο υποβιβασμός της στάθηκε η απαρχή της καλύτερης εποχής στην ιστορία του συλλόγου, αφού με προπονητή τον Μπιλ Σάνκλι, που ανέλαβε την ομάδα όσο ήταν στη β΄ και στη συνέχεια τον Μπομπ Πέϊσλι, η ομάδα του Μέρσεϊσαΐντ γιγαντώθηκε και έχει αυτή τη στιγμή στο παλμαρέ της 5 Κύπελλα Πρωταθλητριών. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ γνώρισε το 1974 την πίκρα του υποβιβασμού με τον χειρότερο τρόπο, αφού στο τελευταίο ματς της σεζόν ηττήθηκε από την μισητή συμπολίτισσα Σίτι, με γκολ ενός παίχτη – θρύλου που είχε φορέσει για 11 χρόνια την φανέλα των κόκκινων διαβόλων, του Ντένις Λο. Η Γιουνάιτεντ επανήλθε άμεσα και είναι σήμερα η ομάδα με τα περισσότερα πρωταθλήματα στην Αγγλία.

Μάλιστα, ο ποδοσφαιρικός πολιτισμός των Άγγλων επιβάλλει στους οπαδούς των ομάδων που υποβιβάζονται να γεμίζουν το γήπεδο την τελευταία αγωνιστική, ώστε αφενός να είναι παρόντες σε μια δύσκολη αλλά ιστορική στιγμή και αφετέρου να υπόσχονται την υποστήριξη τους, με σκοπό την άμεση άνοδο της ομάδας τους.

Στην Ιταλία, η Μίλαν που είχε ήδη δύο Κύπελλα Πρωταθλητριών, γνώρισε τον υποβιβασμό στη Serie B, δύο φορές, την πρώτη το 1980, εξαιτίας συμμετοχής παικτών της (συμπεριλαμβανομένου και του μεγάλου Πάολο Ρόσι) σε σκάνδαλο στημένων αγώνων (Τοτονέρο) και τη δεύτερη το 1982 για αγωνιστικούς λόγους. Μετά από την επάνοδό της γνώρισε ακόμη μεγαλύτερες διακρίσεις, αφού προσέθεσε άλλα 5 Κύπελλα Πρωταθλητριών στην τροπαιοθήκη της. Η Γιουβέντους, υποβιβάστηκε το 2006 για τη συμμετοχή της στο σκάνδαλο «Καλτσιόπολι», αλλά σύντομα επανήλθε στην κορυφή του καμπιονάτο και μπήκε στο νέο υπερσύγχρονο «Γιουβέντους Στέϊντιουμ». Τον υποβιβασμό γνώρισε δύο φορές (το 2002 για οικονομικούς λόγους και το 2006 λόγω του Καλτσιόπολι) και η Φιορεντίνα, που είχε κατακτήσει το πρώτο σκουντέτο, αλλά ο μεγάλος σύλλογος της Φλωρεντίας δεν έχασε σε τίποτα από την αίγλη του.

Στην Ισπανία η μεγάλη Ατλέτικο Μαδρίτης, που είχε κατακτήσει 9 φορές το πρωτάθλημα, υποβιβάστηκε στη Σεγούντα Ντιβισιόν το 2002 και παρέμεινε εκεί για 2 σεζόν, μετά δε την επάνοδό της κέρδισε δύο φορές το Europa League και είναι η τρίτη δύναμη στο ισπανικό ποδόσφαιρο.

Η ίδια ιστορία και με την Ρίβερ Πλέιτ των 34 πρωταθλημάτων στην Αργεντινή, καθώς οι «εκατομμυριούχοι» υποβιβάστηκαν το 2011 και επανήλθαν δριμύτεροι την αμέσως επόμενη χρονιά, έχοντας την υποστήριξη των χιλιάδων οπαδών τους.

Στη Γερμανία, η ομάδα της Μπορούσια Ντόρτμουντ που θαυμάσαμε όλοι στον ημιτελικό του φετινού Champions League, απουσίασε από τη Μπουντεσλίγκα από το 1972 έως το 1976, αλλά χάρη στους 80.000 οπαδούς της που γεμίζουν σε κάθε παιχνίδι το Βεστφάλεν Στάντιον, κατέκτησε πέντε ακόμη πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο Πρωταθλητριών.

Αυτό, λοιπόν, που κάνει μια ομάδα μεγάλη είναι, εκτός από τις διακρίσεις, η πλατιά λαϊκή της βάση κι επειδή η σχέση του οπαδού με την ομάδα του είναι βαθιά συναισθηματική, η στεναχώρια ενός υποβιβασμού τον δένει ακόμη περισσότερο με την ομάδα. Έτσι οι μεγάλες ομάδες δεν «μικραίνουν» λόγω του υποβιβασμού και η Α.Ε.Κ. μπορεί να ελπίζει ότι, με την υποστήριξη του κόσμου της, η επίσκεψή της στις χαμηλότερες κατηγορίες, μπορεί να είναι η απαρχή μιας ένδοξης εποχής στην ιστορία της.

πηγή: Goalpost.gr